Gitara klasyczna jest instrumentem, z którego wyewoluowała cała masa różnych innych instrumentów muzycznych. Sama gitara ma też swojego przodka, a jest nim lutnia. Gitara klasyczna wywodzi się z Hiszpanii, w której już w czasach starożytnych grywano na instrumentach o budowie zbliżonej do współczesnych gitar. Przez bardzo długi okres czasu gitara jako instrument młodszy od lutni była rzadziej wykorzystywana niż lutnia, ale już w II połowie XVII wieku gitara klasyczna zajęła należne sobie miejsce na salonach, w I połowie XIX wieku przeżywając coś w rodzaju „złotego wieku”.

Budowa gitary klasycznej

Gitara klasyczna składa się z korpusu, którym jest sporych rozmiarów pudło rezonansowe w kształcie zbliżonym do ósemki, z gryfu z podstrunnicą i strun. Zasadnicze znaczenie dla brzmienia gitary ma pudło rezonansowe: obszerne i stosunkowo głębokie oraz jakość strun.

Struny początkowo wykonywano z jelit zwierzęcych, a dopiero wraz z wynalezieniem nylonu pojawiły się struny nylonowe.

Gitara klasyczna jest instrumentem wirtuozów, najlepszym przykładem są tu tradycje hiszpańskie i gitary wykorzystywane w muzyce flamenco. Pełne ekspresji, żywiołowe utwory w mistrzowskim wydaniu są najlepszą wizytówką gitary jako instrumentu.

Gitara klasyczna nie nadaje się do wykorzystania wspólnie z innymi instrumentami ze względu na stosunkowo słaby, subtelny dźwięk nie pozbawiony jednak specyficznego uroku.. Doskonale sprawdza się jednak w charakterze akompaniamentu w piosence turystycznej, harcerskiej czy biesiadnej.