Poprzednicy, czy też raczej poprzedniczki, gitary funkcjonowały na terenach dzisiejszej Hiszpanii już w czasach starożytnych. Do dzisiejszej formy gitara ewoluowała więc przez wiele wieków. Można uznać, że w swojej skończonej formie gitara klasyczna pojawiła się dopiero w wieku dziewiętnastym dzięki Hiszpanowi Antonio Torresowi – to jemu gitara zawdzięcza swój kształt, charakter i barwę brzmienia. Oczywiście gitara klasyczna z czasem okazała się niewystarczająca, stąd i różne odmiany gitar: akustyczne, basowe, elektryczne, będące odpowiedzią na zmienne zapotrzebowanie branży muzycznej.
Antonio Torres dostarczył pierwowzoru, ale gitara jako instrument stała się na tyle powszechna, że jej ewolucja odbywała się wielotorowo, w najróżniejszych krajach, nie tylko na terenie Europy.
Charakter gitary klasycznej
Gitara klasyczna swoim brzmieniem najbardziej nawiązuje do tradycji muzycznych, a więc i klasyki i tradycji muzyki klasycznej. Jej brzmienie jest łagodne i delikatne, ale mimo subtelności nie traci głębi. Koncerty gitarowe, pod względem wirtuozerii, należą do najbardziej spektakularnych widowisk czy też raczej słuchowisk muzycznych. Pomimo całej jej skromności, żaden inny instrument z grupy gitar nie ma tak przejmującej ekspresji jak właśnie gitara klasyczna.
Osiąga się ją poprzez zachowanie tradycyjnej budowy pudła rezonansowego i stosowanie nylonowych strun, najczęściej w połączeniu z trzpieniami kluczy również wykonanymi z plastiku.
Gitary klasycznej nie należy wyposażać w struny ze stali – nie nadają się one do jej delikatnej konstrukcji.